7 weken geleden vertrokken we uit Nederland, en zei ik gedag zoals ik dat al jaren elke winter doe.

Inmiddels besef ik me dat dat behoorlijk naïef was. Want ondanks dat we tot nu toe niet ‘langer’ weg waren dan anders, en ons huis in Portugal nog in aanbouw is…

Vertrokken we wel voor het éérst zonder thuisbasis in Nederland. En ik moet je bij deze bekennen dat dat me niet in de koude kleren is gaan zitten.

Want hoewel ik aan alles voel dat we (in ieder geval in deze levensfase) zowel in Portugal als Costa Rica beter op onze plek zijn, is het niet niks. Opnieuw opbouwen op 2 plekken in de wereld, en daarnaast lieve vrienden en familie uit Nederland dichtbij houden voelt met vlagen zwaar. Ik ben mijn ritme kwijt, en ervaar een redelijke FOMO voor drie plekken in de wereld waar delen van mijn hart zich nu bevinden…

Tegelijkertijd voel ik me de meest gelukkige persoon ter wereld, met alle rijkdom die ik samen met Erik mag ervaren. Ervaar ik het oneindige vertrouwen van familie, vrienden, klanten. Immense vrijheid.

Het is op het moment dat ik in de war ben van de tegenstrijdigheden in deze gedachtes dat mijn Instagram algoritme me de volgende quote van Brianna West presenteert:

“𝘈 𝘣𝘦𝘢𝘶𝘵𝘪𝘧𝘶𝘭 𝘭𝘪𝘧𝘦 𝘪𝘴 𝘯𝘰𝘵 𝘴𝘵𝘶𝘮𝘣𝘭𝘦𝘥 𝘶𝘱 𝘰𝘯, 𝘪𝘵 𝘪𝘴 𝘣𝘶𝘪𝘭𝘵.

𝘐𝘵 𝘪𝘴 𝘰𝘯𝘦 𝘵𝘩𝘢𝘵 𝘪𝘴 𝘯𝘰𝘵 𝘪𝘮𝘮𝘦𝘥𝘪𝘢𝘵𝘦𝘭𝘺 𝘤𝘰𝘮𝘧𝘰𝘳𝘵𝘢𝘣𝘭𝘦, 𝘣𝘶𝘵 𝘰𝘯𝘦 𝘨𝘳𝘰𝘸𝘯 𝘵𝘩𝘳𝘰𝘶𝘨𝘩 𝘵𝘩𝘦 𝘢𝘤𝘬𝘯𝘰𝘸𝘭𝘦𝘥𝘨𝘮𝘦𝘯𝘵 𝘰𝘧 𝘸𝘩𝘢𝘵 𝘪𝘴 𝘸𝘰𝘳𝘵𝘩 𝘣𝘦𝘪𝘯𝘨 𝘶𝘯𝘤𝘰𝘮𝘧𝘰𝘳𝘵𝘢𝘣𝘭𝘦 𝘧𝘰𝘳. 𝘐𝘵 𝘪𝘴 𝘯𝘰𝘵 𝘰𝘯𝘦 𝘵𝘩𝘢𝘵 𝘪𝘴 𝘦𝘢𝘴𝘺, 𝘪𝘵 𝘪𝘴 𝘰𝘯𝘦 𝘵𝘩𝘢𝘵 𝘪𝘴 𝘸𝘰𝘳𝘵𝘩 𝘪𝘵”.

En dus blijf ik bouwen.

Bovendien herinnert me het aan een waarheid die met de jaren steeds meer waar lijkt te worden: geluk zit ‘m niet in een perfecte eindbestemming waar alles voor altijd in kannen en kruiken is. Geluk zit ‘m in het hier en nu. In blijven dromen, buiten je comfort zone stappen maar tegelijkertijd genieten van elke zonnestraal op je wangen en elke knuffel met je geliefden. In tijden van voor- én tegenspoed blijven voelen waarom dit leven zo ontzettend waardevol is. In controle pakken én loslaten. En vandaag ben ik dankbaar voor dat allemaal.